Stellingen voor architecten van maatschappelijk vastgoed
1. Maatschappelijk vastgoed is een complexe opgave om de volgende redenen: 2. Karakter van maatschappelijk vastgoed resulteert in lange ontwikkeltijden, moeizame processen en - daardoor - hoge voorbereidingskosten. Veel projecten verzanden onderweg. Eén van de oorzaken: betrokken partijen hebben divergerende belangen, aanspraken en culturen; ze verstaan elkaar slecht. 3. Gesignaleerde complexiteit wordt doorgaans bestreden met (meer) coördinatie en management. Projectcoördinatoren en procesmanagers domineren de planvorming. De rol van de andere professionals wordt gemarginaliseerd (afgebakend) tot die van specialist. Zo ontstaat een bureaucratisch proces dat zich laat vergelijken met ontwikkelingen in zorg en onderwijs. Een initiatief als Buurtzorg heeft de ambachtelijkheid van de wijkverpleegkundige weer centraal gezet. Met succes. Buurtzorg is in een paar jaar gegroeid tot een organisatie met duizenden medewerkers. Kunnen opdrachtgevers, bouwers en architecten daarvan leren? 4. Architecten kunnen een alternatief bieden voor toenemende bureaucratie. Zij beschikken over integrerende kracht en kunnen omgaan met verschillende abstractieniveaus. Met hun conceptuele (ontwerp)vaardigheid kunnen zij partijen verbinden en processen versnellen. Architecten kunnen veel meer betekenen dan 'gespecialiseerde' vormgever! Dat geldt in het bijzonder voor de eerste fase van het ontwikkelproces, waaruit architecten goeddeels verdwenen zijn. Mogelijk rollen zijn: